Precz z odchudzaniem!

Przechodzę aktualnie przez okres, w którym bardzo dużo ludzi dookoła mówi, że:
- przesadzam z tym odchudzaniem
- zaraz popadnę w jakąś anoreksję
- albo już ją mam (?!)
- nie chcę w ogóle jeść
- mam obsesję na tym punkcie i coś jest ze mną nie w porządku
i tak dalej.
Denerwuje mnie to strasznie, bo dawno już takich bzdur nie słyszałam. Dlatego chciałabym sprostować: JA SIĘ NIE ODCHUDZAM. Ja tylko staram się prowadzić zdrowy tryb życia a osiągnięcie wymarzonej sylwetki jest tego skutkiem ubocznym.

Nie rozumiem, dlaczego w momencie, kiedy zaczęłam uważać na to, co jem i traktować swoje ciało z większym niż dotąd szacunkiem, zostałam wrzucona do jednego worka z głodzącymi się dziewczynami, których śniadanie to pomidor, obiad to dwa plasterki szynki a kolacji nie jedzą. Skąd w ogóle to generalizowanie?
Kocham jeść. I nie odmawiam sobie tego. Jem 5 posiłków dziennie, które są urozmaicone i zawierają w większości jedynie wartościowe składniki (wiadomo - zdarzają się wpadki, mniejsze lub większe) a odrzuciłam te szkodliwe. Nie jem słodyczy, unikam smażonego - od kiedy to jest złe? Od kiedy zdrowe żywienie jest głodzeniem się i anoreksją?
Nie ogarniam ludzi :).
I jeszcze w kwestii obsesji - jasne, że uważam na to, co jem i planuję to z wyprzedzeniem, lubię o tym rozmawiać, bo to daje mi kopa do działania i tylko o tym właściwie piszę na blogu, ale przecież to jest właśnie blog o zdrowym stylu życia... To nie oznacza, że moje życie tylko na tym się opiera :). Poza pisaniem mam przecież cudowną córeczkę i fantastycznego narzeczonego, jestem w trakcie przeprowadzki i dużo czasu spędzam na pakowaniu tych nieszczęsnych kartonów, wykonuję dekoracje ślubne, śpiewam, odwiedzamy rodzinę, chodzimy na spacerki... Dużo planuję, myślę, staram się pracować nad sobą nie tylko w kwestii jedzenia i ćwiczeń, ale również eliminować swoje wady i kształtować swoje własne życie.

No... to się wygadałam. Wyobraźcie sobie, że staję przed lustrem i widzę efekty swojej pracy, centymetr pokazuje mi, że warto racjonalnie się odżywiać i jestem z siebie mega dumna a ludzie podcinają mi skrzydła tekstami "Ty nic nie jesz, będziesz mieć problemy ze zdrowiem, itd.". Nie ma co się dziwić, że trafia mnie na miejscu. :) Teksty w tym stylu powinnam słyszeć wtedy, gdy opychałam się frytkami, jadłam masowo batoniki i czekoladę a śniadanie jadłam koło 12. To był moment na pouczanie mnie o tym, co robię źle. Teraz już nikt mi nie wmówi, że przez mój jadłospis będę mieć problemy, bo przecież nigdy nie jadłam tak zdrowo!
Najważniejsze jest jednak, że ja sama mam tego świadomość i nikt nie jest w stanie zepchnąć mnie z dobrej drogi :).


I na koniec, aby cały post dokładnie zobrazować, figury które mnie inspirują = to, co chciałabym osiągnąć: